Tym razem w spotkaniu wzięła udział, prof. dr hab. inż. Małgorzata Fedorczak-Cisak – dyrektorka Małopolskiego Centrum Budownictwa Energooszczędnego Politechniki Krakowskiej, która opowiedziała o “Termomodernizacja budynków w stronę neutralności klimatycznej z wykorzystaniem nowych technologii i materiałów”.
Na początku spotkania Janusz Kahl przedstawił nową inicjatywę NFOŚiGW, program wsparcia „Moja Elektrownia Wiatrowa”.
W dniu 17.06.2024 rozpoczął się nabór wniosków w programie „Moja Elektrownia Wiatrowa”. Osoby indywidualne będą mogły uzyskać do 47 tys. zł dofinansowania na zakup i montaż mikroinstalacji wiatrowej wraz z magazynem energii.
- Z programu „Moja Elektrownia Wiatrowa” będą mogli skorzystać właściciele i współwłaściciele domów jednorodzinnych. Dotacje wyniosą do 30 tys. zł na jedną mikroinstalację wiatrową oraz do 17 tys. zł na magazyn energii elektrycznej;
- Pierwszy nabór wniosków potrwa od 17 czerwca 2024 do 16 czerwca 2025 (lub do wyczerpania alokacji środków);
- Refinansowane będą inwestycje w przydomowe elektrownie wiatrowe i magazyny energii elektrycznej realizowane od dn. 30.06.2023;
- W pierwszym naborze przewidziano pulę 50 mln zł;
- Budżet programu przewidzianego na lata 2024-29 wynosi 400 mln zł.
Dotacja NFOŚiGW przewiduje refundację do 50 proc. kosztów kwalifikowanych poniesionych na inwestycję. Zainstalowana moc elektryczna siłowni wiatrowej może wynosić od 1 do 20 kW, przy czym program zakłada dofinansowanie nie więcej niż 5 tys. zł/1 kW. Dofinansowanie będzie udzielane do magazynu energii o pojemności minimalnej 2 kWh i wyniesie nie więcej niż 6 tys. zł/1 kWh. Kwalifikowalność kosztów w pierwszym naborze wniosków dotyczy okresu od 30.06.2023 r. do 16.06.2025 r. Program finansowany jest z środków Funduszu Modernizacyjnego.
W drugiej części spotkania przedstawiono korzyści z termomodernizacji w dwóch najpopularniejszych typach budynków jednorodzinnych w Polsce – domu typu stodoła i domu typu kostka wyliczone przez firmę Saint-Gobain.
Oszczędności przy przeprowadzania termomodernizacji zależą od wielu czynników – między innymi od typu budynku, zakresu przeprowadzonych prac, czy wybranych materiałów.
Budynek typu stodoła został wykonany w technologii tradycyjnej z pełnej cegły. Obiekt jest niepodpiwniczony, dwukondygnacyjny: parter oraz poddasze użytkowe.
Budynek został wybudowany na przełomie XIX i XX wieku. Ściany są pierwotnie murowane z cegły pełnej o grubości 38 cm, obustronnie otynkowane tynkiem cementowo-wapiennym o grubości 2 cm – strop wewnętrzny belkowy w konstrukcji drewnianej. Dom posiada dach dwuspadowy w konstrukcji drewnianej, kryty dachówką ceramiczną.
Budynek jest zamieszkany przez rodzinę 3-osobową, wyposażony w centralny system grzewczy zasilany z kotła opalanego węglem kamiennym (budynek w całości ogrzewany). Ciepła woda użytkowa jest przygotowywana za pomocą bojlera elektrycznego.
“Kostka” to model budynku mieszkalnego, którego historia sięga lat 60. i 70. ubiegłego wieku. W PRL-u był to przykładowy typ domu jednorodzinnego. Jego projekt jest prosty i nie uwzględnia żadnych detali architektonicznych. Był to świadomy zabieg, który podkreślał funkcjonalność takich domów oraz ujednolicał wygląd miast.
Ściany domu zostały pierwotnie murowane z bloczków gazobetonowych (całkowita grubość konstrukcji ścian 38 cm), obustronnie otynkowane tynkiem cementowo-wapiennym o grubości 2 cm. Konstrukcja stropów jest gęstożebrowa – zastosowano stropy w systemie DZ-3, nad ostatnią kondygnacją przekryty stropodachem dwudzielnym z warstwą wełny mineralnej o grubości 5 cm i pustką powietrzną dobrze wentylowaną.
Obiekt jest zamieszkany przez rodzinę 4-osobową. Budynek posiada wentylację grawitacyjną oraz wyposażony jest w centralny system grzewczy zasilany z dwufunkcyjnego kotła gazowego (ogrzewanie i przygotowanie ciepłej wody użytkowej), piwnica nieogrzewana.
Nawet częściowa termoizolacja przynosi spore oszczędności, a kompletna inwestycja zwraca wydatki w bardzo krótkim czasie.
Już samo ocieplenie starych budynków daje ogromny efekt. Dawniej nie przykładano takiej wagi do izolacyjności cieplnej, technologia nie pozwalała na tak wiele jak teraz, a dodatkowo stan technicznych budynków sprzed dekad pogarsza się z każdym rokiem.
Na zakończenie prof. dr hab. inż. Małgorzata Fedorczak-Cisak – dyrektorka Małopolskiego Centrum Budownictwa Energooszczędnego Politechniki Krakowskiej opowiedziała o “Termomodernizacja budynków w stronę neutralności klimatycznej z wykorzystaniem nowych technologii i materiałów”.
Małopolskie Centrum Budownictwa Energooszczędnego to zespół ekspertów posiadających kompetencje i doświadczenie w prowadzeniu działalności usługowej doradczej, informacyjnej, szkoleniowej, promocyjnej w zakresie transferu innowacyjnych technologii, przedsiębiorczości oraz stymulowania nowatorskich projektów w obszarze niskoenergetycznego budownictwa.
Działalność Małopolskiego Centrum Budownictwa Energooszczędnego skierowana jest do przedsiębiorców, producentów materiałów budowlanych, szkół i uczelni, pracowników naukowych, architektów, konstruktorów, instalatorów, deweloperów oraz przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego.
„Zadanie jest realizowane w ramach projektu RenoWave. One-Stop-Shop extended model to increase the multi-apartment building stock renovation in the BSR. Projekt finansowany jest z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (ERDF) w ramach Programu Interreg Baltic Sea Region.”
