Kubatura ogrzewanej części budynku: 680 m3 (powierzchnia ogrzewana 220 m2).
Zbudowany w technologii tradycyjnej: ściany murowane z cegły, otynkowane.
Piwnica częściowo zagłębiona w gruncie, ogrzewana.
Stropodach kryty papą i ocieplony warstwą żużla paleniskowego.
Okna drewniane, skrzynkowe.
Ogrzewanie węglowe: kocioł produkcji rzemieślniczej, w piwnicy budynku; system grawitacyjny o parametrach 90/70°C.
Ciepła woda użytkowa (c.w.u.): gazowy ogrzewacz przepływowy; brak cyrkulacji c.w.u.
Termomodernizacja domu obejmowała:
– docieplenie ścian zewnętrznych styropianem
– docieplenie stropu nad ostatnią kondygnacją mieszkalną wełną mineralną
– wymianę okien na energooszczędne i montaż nawiewników higrosterowanych;
– wymiana kotła węglowego na gazowy kondensacyjny pracujący w instalacji c.o. o parametrach 70/55°C;
– montaż zaworów i głowic termostatycznych na grzejnikach.
Efekt końcowy:
– zapotrzebowanie na ciepło do ogrzewania przed modernizacją budynku: 60 520 kWh/rok
– zapotrzebowanie na ciepło do ogrzewania po termomodernizacji: 21 080 kWh/rok
Porównanie współczynników zapotrzebowania na ciepło w odniesieniu do powierzchni budynku:
źródło: audytor.net
